Het was er weer zo één…..
Door: Jeroen Velders
Blijf op de hoogte en volg Jeroen
07 Oktober 2007 | Soedan, Juba
Na een aantal weken met opmerkelijke gebeurtenissen lijkt het wel of je er aan gewend raakt dat je in een korte tijd wel heel vaak deel uit maakt van niet alledaagse zaken. Als je vervolgens terug kijkt op de week komt pas het besef. Zo ook de afgelopen week.
Het konvooi begeleiden van de Sheikha van de Verenigde Arabische Emiraten in gezelschap van de vice-president van dat land, het bezoek van The Elders (bestaande uit: de vrouw van Nelson Mandela, Aartsbisschop Desmond Tutu, voormalige president van de VS Jimmy Carter) en enkele leden van The Founders (Peter Gabriel en Richard Bransom), een indrukwekkende Air Patrouille naar Tombi, opmerkelijke post van de LO/Sportorganisatie, een monsterrit naar Pauki en tenslotte een pasta-avond met 14 eters.
Het was er weer zo één…..
De Sheikha van de Verenigde Arabische Emiraten
Vanuit de hogere echelons was de opdracht gegeven om een konvooi te begeleiden van de prinses van de Verenigde Arabische Emiraten (VAE). De Sheikha was uit naam van haar vader gezamenlijk met de vice-president van de VAE bezig met een zogenoemde ‘fundraising tour’ in ontwikkelingslanden. In de periode van één maand zal zij samen met een groot gevolg meerdere ontwikkelingslanden aan doen om daar ter plekke cheques uit te schrijven voor projecten. Het geld wordt door industriëlen van de VAE bijeengebracht.
Het bezoek in Juba was op uitnodiging van UNICEF.
In de ochtend werden 2 UNMO’s (waar ik er dus één van was) ontvangen op het hoofdkwartier van UNICEF alwaar ik in het Nederlands werd begroet door Sharon. Sharon is Nederlandse en werkt al 3,5 jaar (!) als hoofd van het educatieprogramma basisscholen in Juba. In het kort volgde de uitleg van de dag en werden radiokanalen afgestemd en gecheckt. Vervolgens een korte recce van de te bezoeken plaatsen; de Kuku basisschool midden in de Ministeriële wijk van Juba en een katholieke bassischool voor meisjes aan de andere kant van Juba.
De Sheikha arriveerde iets later dan gepland met de privé-jet van haar vader.:cool: Gigantisch veel beveiligingsmensen die in een kordon om haar heen werden gegroepeerd. Behalve twee vrouwelijke persoonlijke assistenten had ze als personal protection nog eens 4 vrouwelijke bodyguards en telde ik al snel zo’n twintig mannelijke beveiligers. Ondanks hun vrolijke bodywarmers met kleurige opdruk ‘Dubai cares’ waren voor de oplettende kijkers per beveiliger meerdere ‘bobbels’ onder de kleding zichtbaar! ‘Better safe than sorry’ zullen we maar zeggen! ;)
De Sheikha zelf was eenvoudig gekleed in een zwarte polo en dito spijkerbroek en liep op……. jawel Nike sportschoenen.:lol: De vice-president was qua kleding duidelijk herkenbaar als Arabier.
Bij de bezoeken aan de beide scholen werd door de leraren en de kinderen fors uitgepakt. Met schitterend gezang en dans werd de Sheikha onthaald. Vervolgens vele speeches op beide locaties van zowel de schooldirecteuren als de Zuid Soedanese Minister van Onderwijs waarin keer op de keer de hulpvraag werd onderbouwd.
Tijdens één van de vele speeches werd ik door een persoonlijke bewaker van de Sheikha aangesproken. Hij zag er redelijk Westers uit en sprak Engels met een duidelijk Canadees accent. Hij bleek van geboorte Libanees, in Canada opgevoed en opgeleid en had kortstondig in het Canadese leger gewerkt. Sinds 3 jaar werkte hij als persoonlijke beveiliger voor de Sheik. Het was weer zo’n interessante en onverwachte ontmoeting die mij, deze keer vanwege de inhoudelijkheid van het gesprek, nog wel even bij zal blijven.
Om deze dag in het kort samen te vatten; de UNICEF medewerkers waren volledig door het dolle heen dus ik neem aan dat de cheque nog ‘vetter’ was dan dat zij gehoopt hadden. Hiermee kan UNICEF dus nog meer doen voor de kinderen: fantastisch!
The Elders
Op de zondag voorafgaande aan het bezoek van de Sheikha werd de teamsite bezocht door de Secret Service van de VS. In een overduidelijke briefing werd door twee beveiligingsmensen precies uitgelegd hoe één en ander in het werk zou gaan op de dinsdag tijdens het bezoek van The Elders.
De gepantserde wagens waren al weer in gereedheid gebracht en ingevlogen. De principes van Close Protection en Safe Havens (vlucht/schuilplekken als het mis gaat) alsmede communicatie passeerden de revue. Niet geheel onbekend gezien het feit dat soortgelijke procedures ook al waren doorgenomen voor het bezoek van de Secretaris Generaal van de Verenigde Naties enkele weken geleden.
De briefing werd gegeven door de Secret Service aangezien één van de leden van The Elders voormalig president van de Verenigde Staten Jimmy Carter is. Zoals te doen gebruikelijk blijft de Secret Service de voormalige presidenten levenslang beveiligen.
The Elders is een groep (voormalige) invloedrijke mensen die zich het lot van de mensheid aan trekken en op hun manier proberen de aandacht te vestigen op zaken die aandacht behoeven. De groep bestaat onder andere uit de vrouw van Nelson Mandela, Aartbisschop Tutu en Jimmy Carter.
Achter deze groep staat een tweede groep mensen die The Founders worden genoemd. Zij zorgen met name voor het aanspreken van potentiële geldschieters. Tot deze groep behoren onder andere Peter Gabriel (Genesis) en Richard Bransom (Virgin imperium).
Ondanks de grote hoeveelheid beveiliging en de daarmee gepaard gaande drukte tijdens het uitvoeren van procedures was dit VIP bezoek veel gemoedelijker dan de ‘Ban Ki Moon-visit’ van enkele weken geleden.
Onder aan de vliegtuigtrap werden de gasten opgevangen door de weduwe van wijlen dr John Garang waarna een snelle rit naar het grafmonument van dr John Garang volgde voor een kranslegging.
Na de kranslegging gingen The Elders naar het presidentiële paleis voor een ontmoeting met de president van Zuid Soedan Salva Kiir. The Founders gingen gezamenlijk met de pers naar een basisschool en het ziekenhuis van Juba.
Vroeg in de middag vertrok het gezelschap weer om een bliksembezoek te brengen aan Darfur.
Air Patrouille naar Tombi
Op woensdag was het weer ‘business as usual’ voor de UNMO Teamsite Juba. Opmerkelijk was de samenstelling van ons Joint Military Team. Voor deze Air Patrouille was een ‘skiing nations’ opstelling op de mat gebracht. Met Tim (Canada), Oliver (Duitsland) en Jan (Denemarken) samen in de heli. Blijft geweldig!
Onze bestemming was het dorpje Tombi dat op ongeveer 160 kilometer ten noorden van Juba ligt op de grens van onze Area of Responsibility (AoR).
Het plaatsje ligt midden in de uitlopers van de Nijl op een soort heuvel. Bij het inzetten van de landing was duidelijk te zien dat in het regenseizoen iedereen op de heuvel leeft en dat het plaatsje zeer moeilijk (zeg maar: niet) bereikbaar is.
Direct na de landing stoven van alle kanten mensen van de Bari stam op ons af onder luid gejoel (eigenlijk een soort jodelen) en met de armen in de lucht. De Bari stam heeft de traditie van gezichtskerven (op jonge leeftijd worden tijdens een ritueel met een scheermes meerdere lijnen in het gezicht gekerfd) en dat ziet er fascinerend uit van dichtbij. We waren natuurlijk enkel met ‘Karwacha’s’ gekomen dus iedereen wilde ons aanraken. De meeste kinderen lopen hier naakt omdat er simpelweg geen kleding is. Na 5 minuten hadden zich (naar onze schatting) zo’n 600 (!) mensen om de helikopter heen verzameld en leek het ons wat prettiger om de schaduw van een boom op te zoeken en met enkele afgevaardigden een gesprek aan te gaan voor ons rapport.
Terwijl de helft van het team het gesprek voerde ben ik samen met Tim onder begeleiding van de plaatselijke geestelijke (die erg goed Engels sprak) het dorp door gegaan.
Vanwege de uitlopers van de Nijl is deze bevolking gedwongen om met bootjes zo veel mogelijk vis te vangen om die vervolgens te drogen op een droogrek. De stank was enorm, maar de bevolking zag er goed doorvoed en gezond uit, dus het zal te eten zijn!:)
Na een korte rondleiding, waarbij we ook de katholieke kerk bezocht hebben, werd het tijd om de helikopter weer op te zoeken.
Deze was ondertussen ‘bedolven’ onder kinderen die van de gelegenheid gebruik maakten om overal op te klimmen, aan te hangen, in te kruipen en wat dies meer zij!
Na vele groepsfoto’s ten afscheid hebben de piloten de claxon (ik wist niet dat een helikopter een claxon had!) meerdere malen moeten gebruiken om iedereen op afstand te krijgen, en nog belangrijker te houden. Het opstijgen ging razendsnel en voor het eerst compleet verticaal. Terwijl we op 50 meter boven de grond langzaam wegdraaien begrijp ik waarom. Daar waar 20 seconden gleden de helikopter nog stond staan honderden mensen te zwaaien. De piloot zal vast even gezucht hebben van opluchting toen hij voldoende hoogte had om te kunnen manoeuvreren.:lol:
Opmerkelijke post van de LO/Sportorganisatie
Soms heb je van die dingen……… Post uit Holland is heerlijk dat staat buiten kijf. De afgelopen weken ontvang ik ook ineens alle S3-post (aanduiding van interne verzendlijst) van de LO/Sportorganisatie. Na de nota over de uitlevering van de nieuwe mountainbikes en de onderhoudschema’s van cardio-apparatuur dacht ik het ergste toch wel gehad te hebben (Wat moet ik daarmee op 6000 kilometer afstand?!).
Deze week ontving ik een nota met als onderwerp: “Toegangsbewijzen overdekte skibanen”………
Ik bedoel het niet onaardig als ik zeg dat ik daar nou net niet op zat te wachten!
Monsterrit naar Pauki
Op vrijdag stond een monsterrit naar Pauki (een dorp op de grens van onze AoR op 150 kilometer afstand ten zuidoosten van Juba). Het heft in Juba nu al 14 dagen niet geregend dus er bestond en kans dat we Pauki ook daadwerkelijk zouden kunnen bereiken.
Om 08.30 uur ’s ochtends de Force Protection opgehaald bij het Bangladesh Camp en vol goede moed vertrokken. Na 50 meter voelde ik dat er iets compleet mis was met de stuurinrichting. Terug naar de teamsite en inderdaad aan beide zijden waren de stabilisatorstangen van de vooras volledig afgebroken. Vraag niet hoe, het was gewoon een onbruikbare auto. Van de 10 auto’s hebben we er nu nog 5 rijdend waarbij slechts 3 volledig inzetbaar zijn. Na terugkomst van de monsterrit heb ik samen met Carl (Australië) alles opgelijnd in een brandbrief naar de hogere echelons. Vandaag hebben we de bevestiging gekregen dat we 5 nieuwe voertuigen krijgen binnen 2 weken!
Terug naar de monsterrit. Om 08.00 uur onderweg en rond 12.00 uur aangekomen in Pauki. Pauki ligt op een rotsheuvel in een schitterend heuvelachtig jungle/steppe landschap. Tijdens de tweede burgeroorlog is hier zeer hevig gevochten en je ziet de resten van de munitie en artilleriestukken ook nog gewoon langs de weg liggen.
Het was vreemd; je waande je in een paradijs. De palmen wuifden, het zag er opgeruimd en schoon uit en voor het eerst hing er geen bedwelmende geur in en rond het dorp.
Het bleek dat dit de eerste keer was dat het dorp bezocht werd door UNMO’s en men was verbaasd maar tevens blij om ons te zien. Het blijft moeilijk om uit te leggen dat wij niet de daadwerkelijke hulp brengen maar dat we informatie vergaren in het kader van monitoren en verifiëren. Dat heeft met name te maken met het feit dat deze mensen hopen op hulp, op verbetering van hun leefomstandigheden, kortom op een betere toekomst.
Na een hartelijk afscheid zijn we om 13.00 uur weer onderweg naar Juba gegaan. Rond 18.00 uur reden we Juba binnen en die nacht ben ik nahobbelend van de rit in slaap gevallen.;)
De pasta-avond
Vrijdagavond hebben Okke Jan en ik samen een pastamaaltijd voor 14 man gemaakt. We proberen voor elke vrijdag een aanleiding van ons gezamenlijke eten te bedenken en deze keer was het ‘Goodbye Canadians’. Dit vanwege het feit dat ze deze week vertrekken naar Khartoum en beginnen met de outprocessing.
Nadat OJ en ik nog wat verse tomaten, uien en knoflook hadden bemachtigd op één van de vele markten in Juba zijn we aan de slag gegaan.
De uitkomst van de bijeengeraapte ingrediënten werd door de eters zeer gewaardeerd. Drie verschillende pastagerechten en twee verschillende salades met vers (Soedanees) brood waren binnen no-time volledig verdwenen. Carl had als dessert kleine pannenkoekjes gemaakt met een soort toffeedressing (uit de koelkast) die zijn vrouw uit Australië naar hem had opgestuurd.
Behalve dat het erg gezellig was heeft het iedereen goed gesmaakt en heeft niemand ‘napret’ gehad!:cool:
Tot slot
Mahoi: Geweldig om jouw verhalen te lezen. Kijk er elke keer naar uit! Nog ‘e’en keer......
Mike: Succes met het jaarverslag, enne… de digitale versie van de notulen van vorig jaar zijn al heel lang in jouw bezit!
Stephen: Tak! Thanks for your reaction. Now you’ve got the possibility to work on your Dutch reading skills!
JM: Gaaf dat je gescoord hebt, jammer van het verlies met 5-11. Goed je best doen op school en het is al bijna herfstvakantie…! Dikke knuffel
Mau: He verdediger! Gaaf dat jullie weer hebben gewonnen man! Lief zijn voor Meneer, je broers en natuurlijk mama! Dikke knuffel
Luuk: Kleinste grote man. Gaat het goed met jou? Gaaf van de achtbaan joh, heb je daar al foto’s van? Dikke knuffel
Joos: Hi schoonheid! Nog 3 nachten voor mij (5 voor jou)… en always heft nog steeds vleugels. Altijd 4444
Tot later
Het konvooi begeleiden van de Sheikha van de Verenigde Arabische Emiraten in gezelschap van de vice-president van dat land, het bezoek van The Elders (bestaande uit: de vrouw van Nelson Mandela, Aartsbisschop Desmond Tutu, voormalige president van de VS Jimmy Carter) en enkele leden van The Founders (Peter Gabriel en Richard Bransom), een indrukwekkende Air Patrouille naar Tombi, opmerkelijke post van de LO/Sportorganisatie, een monsterrit naar Pauki en tenslotte een pasta-avond met 14 eters.
Het was er weer zo één…..
De Sheikha van de Verenigde Arabische Emiraten
Vanuit de hogere echelons was de opdracht gegeven om een konvooi te begeleiden van de prinses van de Verenigde Arabische Emiraten (VAE). De Sheikha was uit naam van haar vader gezamenlijk met de vice-president van de VAE bezig met een zogenoemde ‘fundraising tour’ in ontwikkelingslanden. In de periode van één maand zal zij samen met een groot gevolg meerdere ontwikkelingslanden aan doen om daar ter plekke cheques uit te schrijven voor projecten. Het geld wordt door industriëlen van de VAE bijeengebracht.
Het bezoek in Juba was op uitnodiging van UNICEF.
In de ochtend werden 2 UNMO’s (waar ik er dus één van was) ontvangen op het hoofdkwartier van UNICEF alwaar ik in het Nederlands werd begroet door Sharon. Sharon is Nederlandse en werkt al 3,5 jaar (!) als hoofd van het educatieprogramma basisscholen in Juba. In het kort volgde de uitleg van de dag en werden radiokanalen afgestemd en gecheckt. Vervolgens een korte recce van de te bezoeken plaatsen; de Kuku basisschool midden in de Ministeriële wijk van Juba en een katholieke bassischool voor meisjes aan de andere kant van Juba.
De Sheikha arriveerde iets later dan gepland met de privé-jet van haar vader.:cool: Gigantisch veel beveiligingsmensen die in een kordon om haar heen werden gegroepeerd. Behalve twee vrouwelijke persoonlijke assistenten had ze als personal protection nog eens 4 vrouwelijke bodyguards en telde ik al snel zo’n twintig mannelijke beveiligers. Ondanks hun vrolijke bodywarmers met kleurige opdruk ‘Dubai cares’ waren voor de oplettende kijkers per beveiliger meerdere ‘bobbels’ onder de kleding zichtbaar! ‘Better safe than sorry’ zullen we maar zeggen! ;)
De Sheikha zelf was eenvoudig gekleed in een zwarte polo en dito spijkerbroek en liep op……. jawel Nike sportschoenen.:lol: De vice-president was qua kleding duidelijk herkenbaar als Arabier.
Bij de bezoeken aan de beide scholen werd door de leraren en de kinderen fors uitgepakt. Met schitterend gezang en dans werd de Sheikha onthaald. Vervolgens vele speeches op beide locaties van zowel de schooldirecteuren als de Zuid Soedanese Minister van Onderwijs waarin keer op de keer de hulpvraag werd onderbouwd.
Tijdens één van de vele speeches werd ik door een persoonlijke bewaker van de Sheikha aangesproken. Hij zag er redelijk Westers uit en sprak Engels met een duidelijk Canadees accent. Hij bleek van geboorte Libanees, in Canada opgevoed en opgeleid en had kortstondig in het Canadese leger gewerkt. Sinds 3 jaar werkte hij als persoonlijke beveiliger voor de Sheik. Het was weer zo’n interessante en onverwachte ontmoeting die mij, deze keer vanwege de inhoudelijkheid van het gesprek, nog wel even bij zal blijven.
Om deze dag in het kort samen te vatten; de UNICEF medewerkers waren volledig door het dolle heen dus ik neem aan dat de cheque nog ‘vetter’ was dan dat zij gehoopt hadden. Hiermee kan UNICEF dus nog meer doen voor de kinderen: fantastisch!
The Elders
Op de zondag voorafgaande aan het bezoek van de Sheikha werd de teamsite bezocht door de Secret Service van de VS. In een overduidelijke briefing werd door twee beveiligingsmensen precies uitgelegd hoe één en ander in het werk zou gaan op de dinsdag tijdens het bezoek van The Elders.
De gepantserde wagens waren al weer in gereedheid gebracht en ingevlogen. De principes van Close Protection en Safe Havens (vlucht/schuilplekken als het mis gaat) alsmede communicatie passeerden de revue. Niet geheel onbekend gezien het feit dat soortgelijke procedures ook al waren doorgenomen voor het bezoek van de Secretaris Generaal van de Verenigde Naties enkele weken geleden.
De briefing werd gegeven door de Secret Service aangezien één van de leden van The Elders voormalig president van de Verenigde Staten Jimmy Carter is. Zoals te doen gebruikelijk blijft de Secret Service de voormalige presidenten levenslang beveiligen.
The Elders is een groep (voormalige) invloedrijke mensen die zich het lot van de mensheid aan trekken en op hun manier proberen de aandacht te vestigen op zaken die aandacht behoeven. De groep bestaat onder andere uit de vrouw van Nelson Mandela, Aartbisschop Tutu en Jimmy Carter.
Achter deze groep staat een tweede groep mensen die The Founders worden genoemd. Zij zorgen met name voor het aanspreken van potentiële geldschieters. Tot deze groep behoren onder andere Peter Gabriel (Genesis) en Richard Bransom (Virgin imperium).
Ondanks de grote hoeveelheid beveiliging en de daarmee gepaard gaande drukte tijdens het uitvoeren van procedures was dit VIP bezoek veel gemoedelijker dan de ‘Ban Ki Moon-visit’ van enkele weken geleden.
Onder aan de vliegtuigtrap werden de gasten opgevangen door de weduwe van wijlen dr John Garang waarna een snelle rit naar het grafmonument van dr John Garang volgde voor een kranslegging.
Na de kranslegging gingen The Elders naar het presidentiële paleis voor een ontmoeting met de president van Zuid Soedan Salva Kiir. The Founders gingen gezamenlijk met de pers naar een basisschool en het ziekenhuis van Juba.
Vroeg in de middag vertrok het gezelschap weer om een bliksembezoek te brengen aan Darfur.
Air Patrouille naar Tombi
Op woensdag was het weer ‘business as usual’ voor de UNMO Teamsite Juba. Opmerkelijk was de samenstelling van ons Joint Military Team. Voor deze Air Patrouille was een ‘skiing nations’ opstelling op de mat gebracht. Met Tim (Canada), Oliver (Duitsland) en Jan (Denemarken) samen in de heli. Blijft geweldig!
Onze bestemming was het dorpje Tombi dat op ongeveer 160 kilometer ten noorden van Juba ligt op de grens van onze Area of Responsibility (AoR).
Het plaatsje ligt midden in de uitlopers van de Nijl op een soort heuvel. Bij het inzetten van de landing was duidelijk te zien dat in het regenseizoen iedereen op de heuvel leeft en dat het plaatsje zeer moeilijk (zeg maar: niet) bereikbaar is.
Direct na de landing stoven van alle kanten mensen van de Bari stam op ons af onder luid gejoel (eigenlijk een soort jodelen) en met de armen in de lucht. De Bari stam heeft de traditie van gezichtskerven (op jonge leeftijd worden tijdens een ritueel met een scheermes meerdere lijnen in het gezicht gekerfd) en dat ziet er fascinerend uit van dichtbij. We waren natuurlijk enkel met ‘Karwacha’s’ gekomen dus iedereen wilde ons aanraken. De meeste kinderen lopen hier naakt omdat er simpelweg geen kleding is. Na 5 minuten hadden zich (naar onze schatting) zo’n 600 (!) mensen om de helikopter heen verzameld en leek het ons wat prettiger om de schaduw van een boom op te zoeken en met enkele afgevaardigden een gesprek aan te gaan voor ons rapport.
Terwijl de helft van het team het gesprek voerde ben ik samen met Tim onder begeleiding van de plaatselijke geestelijke (die erg goed Engels sprak) het dorp door gegaan.
Vanwege de uitlopers van de Nijl is deze bevolking gedwongen om met bootjes zo veel mogelijk vis te vangen om die vervolgens te drogen op een droogrek. De stank was enorm, maar de bevolking zag er goed doorvoed en gezond uit, dus het zal te eten zijn!:)
Na een korte rondleiding, waarbij we ook de katholieke kerk bezocht hebben, werd het tijd om de helikopter weer op te zoeken.
Deze was ondertussen ‘bedolven’ onder kinderen die van de gelegenheid gebruik maakten om overal op te klimmen, aan te hangen, in te kruipen en wat dies meer zij!
Na vele groepsfoto’s ten afscheid hebben de piloten de claxon (ik wist niet dat een helikopter een claxon had!) meerdere malen moeten gebruiken om iedereen op afstand te krijgen, en nog belangrijker te houden. Het opstijgen ging razendsnel en voor het eerst compleet verticaal. Terwijl we op 50 meter boven de grond langzaam wegdraaien begrijp ik waarom. Daar waar 20 seconden gleden de helikopter nog stond staan honderden mensen te zwaaien. De piloot zal vast even gezucht hebben van opluchting toen hij voldoende hoogte had om te kunnen manoeuvreren.:lol:
Opmerkelijke post van de LO/Sportorganisatie
Soms heb je van die dingen……… Post uit Holland is heerlijk dat staat buiten kijf. De afgelopen weken ontvang ik ook ineens alle S3-post (aanduiding van interne verzendlijst) van de LO/Sportorganisatie. Na de nota over de uitlevering van de nieuwe mountainbikes en de onderhoudschema’s van cardio-apparatuur dacht ik het ergste toch wel gehad te hebben (Wat moet ik daarmee op 6000 kilometer afstand?!).
Deze week ontving ik een nota met als onderwerp: “Toegangsbewijzen overdekte skibanen”………
Ik bedoel het niet onaardig als ik zeg dat ik daar nou net niet op zat te wachten!
Monsterrit naar Pauki
Op vrijdag stond een monsterrit naar Pauki (een dorp op de grens van onze AoR op 150 kilometer afstand ten zuidoosten van Juba). Het heft in Juba nu al 14 dagen niet geregend dus er bestond en kans dat we Pauki ook daadwerkelijk zouden kunnen bereiken.
Om 08.30 uur ’s ochtends de Force Protection opgehaald bij het Bangladesh Camp en vol goede moed vertrokken. Na 50 meter voelde ik dat er iets compleet mis was met de stuurinrichting. Terug naar de teamsite en inderdaad aan beide zijden waren de stabilisatorstangen van de vooras volledig afgebroken. Vraag niet hoe, het was gewoon een onbruikbare auto. Van de 10 auto’s hebben we er nu nog 5 rijdend waarbij slechts 3 volledig inzetbaar zijn. Na terugkomst van de monsterrit heb ik samen met Carl (Australië) alles opgelijnd in een brandbrief naar de hogere echelons. Vandaag hebben we de bevestiging gekregen dat we 5 nieuwe voertuigen krijgen binnen 2 weken!
Terug naar de monsterrit. Om 08.00 uur onderweg en rond 12.00 uur aangekomen in Pauki. Pauki ligt op een rotsheuvel in een schitterend heuvelachtig jungle/steppe landschap. Tijdens de tweede burgeroorlog is hier zeer hevig gevochten en je ziet de resten van de munitie en artilleriestukken ook nog gewoon langs de weg liggen.
Het was vreemd; je waande je in een paradijs. De palmen wuifden, het zag er opgeruimd en schoon uit en voor het eerst hing er geen bedwelmende geur in en rond het dorp.
Het bleek dat dit de eerste keer was dat het dorp bezocht werd door UNMO’s en men was verbaasd maar tevens blij om ons te zien. Het blijft moeilijk om uit te leggen dat wij niet de daadwerkelijke hulp brengen maar dat we informatie vergaren in het kader van monitoren en verifiëren. Dat heeft met name te maken met het feit dat deze mensen hopen op hulp, op verbetering van hun leefomstandigheden, kortom op een betere toekomst.
Na een hartelijk afscheid zijn we om 13.00 uur weer onderweg naar Juba gegaan. Rond 18.00 uur reden we Juba binnen en die nacht ben ik nahobbelend van de rit in slaap gevallen.;)
De pasta-avond
Vrijdagavond hebben Okke Jan en ik samen een pastamaaltijd voor 14 man gemaakt. We proberen voor elke vrijdag een aanleiding van ons gezamenlijke eten te bedenken en deze keer was het ‘Goodbye Canadians’. Dit vanwege het feit dat ze deze week vertrekken naar Khartoum en beginnen met de outprocessing.
Nadat OJ en ik nog wat verse tomaten, uien en knoflook hadden bemachtigd op één van de vele markten in Juba zijn we aan de slag gegaan.
De uitkomst van de bijeengeraapte ingrediënten werd door de eters zeer gewaardeerd. Drie verschillende pastagerechten en twee verschillende salades met vers (Soedanees) brood waren binnen no-time volledig verdwenen. Carl had als dessert kleine pannenkoekjes gemaakt met een soort toffeedressing (uit de koelkast) die zijn vrouw uit Australië naar hem had opgestuurd.
Behalve dat het erg gezellig was heeft het iedereen goed gesmaakt en heeft niemand ‘napret’ gehad!:cool:
Tot slot
Mahoi: Geweldig om jouw verhalen te lezen. Kijk er elke keer naar uit! Nog ‘e’en keer......
Mike: Succes met het jaarverslag, enne… de digitale versie van de notulen van vorig jaar zijn al heel lang in jouw bezit!
Stephen: Tak! Thanks for your reaction. Now you’ve got the possibility to work on your Dutch reading skills!
JM: Gaaf dat je gescoord hebt, jammer van het verlies met 5-11. Goed je best doen op school en het is al bijna herfstvakantie…! Dikke knuffel
Mau: He verdediger! Gaaf dat jullie weer hebben gewonnen man! Lief zijn voor Meneer, je broers en natuurlijk mama! Dikke knuffel
Luuk: Kleinste grote man. Gaat het goed met jou? Gaaf van de achtbaan joh, heb je daar al foto’s van? Dikke knuffel
Joos: Hi schoonheid! Nog 3 nachten voor mij (5 voor jou)… en always heft nog steeds vleugels. Altijd 4444
Tot later
-
07 Oktober 2007 - 21:07
Joos:
Ha mijn alles,
Heb je alle handtekeningen wel verzameld, kan ik die op marktplaats zetten voor je side by side?? ( grapje )
Okke Jan, wat moet Jeroen toch zonder zijn hulp kok en veel plezier met Jo in India!
In februari gaan we gewoon outdoor skiën!!! Eerst even bootje pakken en eiland!!
Lief bed is schoon, huis bijna, maar dat lukt nog wel in die 4 dagen die ik nog heb!Verder is er hier veel gebeurd, met dank aan Mahoi, Pap, M en M, B en E!
Altijd 4444 oneindig en verder!
PS: super trots op je! -
08 Oktober 2007 - 07:09
Ineke:
joehoe, hier zijn we weer...
nog ffies en dan ben je weer lekker even thuis...doe kalm aan en als je thuis bent dan spreken we elkaar, nadat je bent uitgerust en op vakantie bent geweest met je eigen allesie en je mannetjes!
groetjes uit een mistig epe -
08 Oktober 2007 - 09:47
Ankeline:
Hoi Jeroen,
Nog een paar nachtjes en dan is het eindelijk zover! Geniet ervan!
Groetjes Ank -
08 Oktober 2007 - 11:46
Cécile:
Hoi Jeroen,
Via deze weg wens ik jullie een SUPERVERLOF toe! Geniet er van!!! -
08 Oktober 2007 - 14:34
Denise..:
heeey jeroen
leuk wat je allemaal mee maak daar,
nog een paar nachtjes en dan ben je even thuis VEEl PLEZIER
xx -
08 Oktober 2007 - 18:26
MAHOI:
EEN LEUK BEGIN PA IS NAAR DE HOEFSMID EN IK MET DEZE GROTE LETTERS VALT LEUK OP MAAR EVEN IETS ANDERS HOI LIEVE KANJER NOG EVEN EN JE GAAT JE OP JE VERTREK VOORBEREIDEN WAT EEN FEEST OM JE WWER EVEN TE KUNNEN OMHELZEN WE VERHEUGEN ONS ER ERG OP EN IK DENK DAT JE ER AAN TOE BENT DAT VERMOEDEN HEB IK JE BENT VOLGENS MIJ OOK WAT MOE DAAR GAAN WE WAT AAN DOEN EN JE LEKKER WAT BIJVOEDEN DE KERELS EN JO HEBBEN ER ECHT ZIN IN EN NATUURLIJK LEKKER NAAR DE BOOT EN GENIETEN VAN ONS WEER IS WEER IETS ANDER DAN ALLEEN MAAR ZON EN ONDER THE TREE HIER ALLES ZIJN GANGETJE SEIZOEN HAAST VOORBIJ NOG EEN WEEKEND EN DAN LEEGHALEN LIEVERD HELE GOEDE REIS PAS GOED OP JE ZELF EN VOORZICHTIG TOT VRIJDAG PROBEER MAAR TIJDENS HET VLIEGEN ZO VEEL MOGOLIJK TE SLAPEN WIJ WACHTEN OP JE DIKKE KUS -
08 Oktober 2007 - 18:33
HOI:
DE BORREL EN DE GEVRAAGDE HAPJES STAAN KLAAR -
09 Oktober 2007 - 20:25
Richard B:
Hallo Jeroen, zal er voor zorgdragen dat je geen "ongewenste poststukken" meer ontvangt.
Nog even doorbijten en dan lekker thuis!
Geniet ervan!
-
10 Oktober 2007 - 20:28
Jan Welling:
Hoi Jeroen,
Je weet dus nu dat je die ski kaarten op de BHK kunt bespreken!!
Succes verder daar..........na je verlof!
Groet, Jan -
15 Oktober 2007 - 18:15
BJ:
Hey Jeroen,
Hier een berichtje van je 'ouwe' buurjongen BJ. Hoe is het? Gisteravond gingen we met Pim en pa uit eten en bij toeval hadden we het over voetballen en tennissen op straat etc en zo ook over 'vroeger'. De toernooitjes op het plein etc. Zo ging ik even googelen en kwam dit tegen. Hoe is het met je? Een keertje afspreken als je weer in NL bent? Lijkt me leuk.
Succes en tot horens
Bert-Jan -
16 Oktober 2007 - 11:11
Joop En Janny:
Ben je inmiddels weer thuis?Wat zal iedereen blij zijn om je te zien.Fijn he,zo,n thuisfront!We wensen je een hele fijne tijd met je gezin en familie en vrienden.Geniet ervan,Jeroen.groetjes aan Joos en de jongens en ook aan Mahoi en opa Wortel.liefs uit Woudsend -
28 Oktober 2007 - 11:07
Richard Wichhart:
Hoi Jeroen,
Nog even volhouden. Uit je verhalen maak ik op dat je je daar niet verveelt. Toch hoop ik dat het er gauw opzit en je je hier op de Staf weer kan verdiepen in ‘ongewenste’ poststukken. Hou je taai en tot gauw.
Groetjes Richard
-
03 November 2007 - 14:22
Lachebekkie:
Heel veel sterkte met de terugkeer, goede reis, hou je koppie erbij en blijf ademhalen. Dikke 22xx -
07 November 2007 - 16:22
Mahoi:
hoi lieverd hoorde van joset dat je weer op je stekkie zit nog even volhouden zeker na zo n rot ervaring voor je wegging nu maar even onze dagen ten eerste mooie bloemen terwijl jij al met een voet in het vliegtuig zat maar fouten maken schijnt menselijk te zijn toen pa je naar schiphol bracht kwam jo met kerels en meneer zijn meteen naar het strand gegaan en heerlijk gewandeld gespeeld met de nieuwe waterpomp en uit gewaaid prachtig weer en waren pas thuis toen pa als lang en breed de krant zat te lezen en jij al in londen maandag avond wij als ouwetjes naar paul de leeuw in het gelredome 30000 man wat een massa eerst met auto naar arnhem cs geparkeerd en toen met de bus net veevervoer maar perfect geregeld overal informanten toen een eind lopen om het stadion wat gedronken en een pafje om acht begonnen het was geweldig maar ons te groots volgende keer maar weer gewoon de schouwburg om tien uur vijftig afgelopen en toen duwen en trekken om in de bus te komen het is geen engeland arnhem uit komen was het grootste probleem om een uur kapot thuis maar een geweldige ervaring jo is nu met de meiden ben benieuwt wat geweldig van de baan heel fijn verder is het hier k weer nou schat heel veel sterkte houd je taai je weet het dikke knuffel en tot volgende bericht wees voorzichtig en pas goed op je zelf wij doen dat wel op de troela kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
